Sateh Kambing di jalan umum

4 september 2003

Michiel de Lange

Wat?

Op een drukke plaats in de stad barbecueën en serveren wij zelfgemaakte sateh kambing (saté van de geit) aan het publiek. Dit tegen minimale betaling, bijvoorbeeld 1 euro voor 3 stokjes met wat lontong (kleefrijst in bananenblad).

Waarom?

• Vertrouwen stellen in waar andere mensen mee bezig zijn en wat zij aan te bieden hebben (in dit geval de makers van de SK). De meeste mensen - de meeste ondernemers - doen hun uiterste best om iets moois te maken en dit te delen met andere mensen.
• Het is erg lekker om te eten.
• Het goede niet uitbannen vanwege de angst voor het (mogelijk) kwade: voedselvergiftiging, 'wildgroei aan straathandel',  e.d. Nederland beroept zich erop een vrij land te zijn. Maar deze samenleving is dusdanig met regels en voorschriften ingericht dat risico's uitgebannen worden en dat 'de orde' bewaard blijft. Tevens dienen die regels ter bescherming van de burger/consument. Deze weet zich in het vertrouwen dat hij stelt in de producenten gesteund door allerlei voorschriften waaraan die producent zich moet houden en de routinematige checks van instituties zoals de Keuringsdienst der Waren, Brandweer (brandveiligheid), etc. Het vertrouwen is daarddoor in wezen geen natuurlijk vertrouwen van persoon tot persoon, maar altijd bemiddels (afgedwongen) door een derde partij (de overheid).
• Bovendien leiden de vele reguleringen tot beperkingen van die zogeheten vrijheid. Eigen ondernemerschap wordt zo niet bevorderd. Iedereen met een leuk idee moet dit gewoon kunnen uitvoeren, zonder gedonder en zonder allerlei stompzinnige beperkingen.
• Actie Ter Promotie van het geitje als  "eerlijk product": geiten hebben een waardiger bestaan dan andere dieren die voor de slacht worden gehouden, zoals koeien, varkens en kippen. Er bestaat niet zoiets als de "intensieve geitenhouderij", nergens ter wereld.
• Ook willen we met deze actie de consument wat meer "uit de tent lokken". Iedereen is inmiddels gewend om zijn eten en drinken te betrekken van "erkende verkooppunten", plaatsen waar hij van op aan kan: de supermarkt, het café, het restaurant. Vaak ook nog met overdadig gebruik van materiaal vacuüm geseald en "onder beschermde omstandigheden" verpakt. Eten komt vandaag de dag niet meer van de boer maar uit de winkel. Wij willen deze smetvrees graag een tikkie geven: sateh kambing pakai lontong: wie durft...?
• Bestaat er in de stad wel zoiets als "publieke ruimte"? Is de openbare ruimte voor iedereen beschikbaar om zijn ding te doen? Je mag in de zogeheten "publieke ruimte" eigenlijk vooral heel veel dingen niet, ook die dingen die anderen helemaal niet schaden.
• Mensen zijn in staat om hun eigen keuzes te maken. Waarom die betutteling van overheidswege? Met sateh bakken doen wij niemand kwaad. Mensen zijn zelf verantwoordelijk voor hun keuzes. Als ze het dodgy vinden om door vreemde mensen geroosterd vlees van een bananenblad te eten - nou, dan eten ze er toch niet van?

Waar?

Op een publieke plaats in een druk gedeelte van de stad. Een bushokje, of aan de rand van een stadspark.

Wanneer?

Zo spoedig mogelijk.

Hoe?

Vlees + benodigdheden inkopen, prepareren, op lokatie gaan staan, snelle in actie komen, dus alles klaar hebben. Met aanwezigheid van vrienden en bekenden om de zaak sterker te maken. (Pers aanwezig?)